ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
Δεν πέρασε ούτε μήνας από την ημέρα που η υφυπουργός Υγείας Φ. Σκοπούλη ανακοίνωσε στα σωματεία εργαζομένων στο ΨΝΑ (Δαφνί) και στο Δρομοκαίτειο, που διεκδικούσαν την υπογραφή και δημοσίευση των οργανισμών των δυο ψυχιατρείων, ότι και τα δυο πρόκειται να κλείσουν και ότι αυτό είναι το κύριο ζήτημα και όχι ο οργανισμός. Και ενώ τα έλεγε αυτά, προωθούσε και την υπογραφή των οργανισμών που πήραν τον δρόμο προς την δημοσίευση.
Και αμέσως μετά, εν μέσω φημών, «κλείνει δεν κλείνει», και «πότε κλείνει», φέτος, το 2015, ή και λίγο αργότερα, καθώς και κλιμακούμενου πανικού μεταξύ των εργαζομένων στα δυο νοσοκομεία, χωρίς, ταυτόχρονα, καμιά ενημέρωση αρμοδίως για το τι και πώς σχεδιάζεται, κλήθηκε την Παρασκευή, 22/2, ο Διοικητής του ΨΝΑ στο γραφείο της υφυπουργού για ένα ακόμα μυστικοδιαβούλιο.
Το περιεχόμενο της συνάντησης αποκαλύφθηκε, και επισήμως, λίγες μόλις μέρες μετά, την Τρίτη 26/2, όταν επισκέφθηκαν το ΨΝΑ, «ξαφνικά», στέλεχος του γραφείου της κ. Σκοπούλη καθώς και στέλεχος της Δ/νσης Ψυχικής Υγείας με σκοπό να δουν αυτοπροσώπως το γηροψυχιατρικό τμήμα (Μποδοσάκειο),όπου νοσηλεύονται (σε καθόλου καλές συνθήκες) πάνω από 100 υπερήλικες με πολύπλοκα και σοβαρά προβλήματα. Σκοπός της επίσκεψης, όπως διέρρευσε από τους ίδιους, το άδειασμα του «Μποδοσάκειου» προκειμένου να μετατραπεί σε τμήμα εγκλεισμού των νοσηλευόμενων στο ΨΝΑ με βάση το άρθρο 69 ΠΚ.
Οι νοσηλευόμενοι θα μεταφερθούν σε οικοτροφεία των ΜΚΟ (όπως, άλλωστε, σχεδιάζεται και για τους νοσηλευόμενους σε ένα άλλο τμήμα χρόνιας παραμονής του ΨΝΑ, καθώς και όσων έχουν μεγάλο χρόνο παραμονής σε τμήματα εισαγωγών).
Εδώ και πολλά χρόνια και με δεδομένη την έλλειψη της όποιας συγκεκριμένης πρόβλεψης (νομοθετικής, θεσμικής και υπηρεσιών) για την αντιμετώπιση των ασθενών που έχουν διαπράξει ποινικό αδίκημα και, λόγω της ψυχικής τους διαταραχής, κρίνονται ακαταλόγιστοι, οι ασθενείς αυτοί νοσηλεύονται στα τμήματα εισαγωγών, πολλές φορές για πολλά χρόνια, εξαιτίας, συνήθως, και της άρνησης/ανικανότητας των δικαστηρίων (που κρίνουν στη βάση στερεοτύπων και προκαταλήψεων) να τηρήσουν με ακρίβεια τα προβλεπόμενες διαδικασίες και εισηγήσεις των αρμόδιων προς τούτο ψυχιάτρων.
Πολλοί από τους νοσηλευόμενους/«κρατούμενους» με το άρθρο 69 διαμένουν σε εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές του ΨΝΑ.
Μια κατάσταση «προσωρινότητας» που έχει γίνει μόνιμη, ωστόσο πολύ καλλίτερη από το αλήστου μνήμης τμήμα των «ακαταλογίστων» του ΨΝΑ που καταργήθηκε, μετά από καταγγελίες, εδώ και αρκετά χρόνια.
Τώρα έχουμε επιστροφή στην προ 20ετίας κατάσταση. Και μάλιστα με εισήγηση της «Επιτροπής σοφών» του Λοβέρδου για την αναθεώρηση του Ψυχαργώς, που έγινε και υπουργική απόφαση (3/5/2012) από τον τότε υφυπουργό Μπόλαρη. Είναι εδώ που προβλέπεται το fast track κλείσιμο των ψυχιατρείων, με παραμονή μόνο, εντός του ΨΝΑ, ενός τμήματος «ακαταλογίστων» (δικαστικό ψυχιατρείο) στα πρότυπα των εγγλέζικων High Security Hospitals : κάμερες, τοίχοι, συρματοπλέγματα, φύλακες αντί για θεραπευτές, ή, στην καλλίτερη περίπτωση, κυρίως φύλακες αντί για θεραπευτές. Ένα κανονικό Νταχάου. Με την πολύ βάσιμη πιθανότητα, εν μέσω των συνθηκών στις οποίες ζούμε και των προτάσεων που είχε ήδη κάνει η «Επιτροπή σοφών» για την αναθεώρηση του Ψυχαργώς, να εγκλείονται σ΄ αυτό το «κατάστημα» όχι μόνο ψυχικά πάσχοντες που έχουν διαπράξει ποινικό αδίκημα, αλλά και νέοι στους οποίους όλο και πιο πολύ θα αποδίδεται ο χαρακτηρισμός της ονομαζόμενης «Σοβαρά Επικίνδυνης Διαταραχής Προσωπικότητας» (SDPD). Αυτή τη στιγμή νοσηλεύονται στο ΨΝΑ πάνω από 80 άτομα με το άρθρο 69 ΠΚ.
Δεν είναι τυχαίο που το προϋπάρχον, και σε αναμονή, σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή αμέσως μετά την υπογραφή του συμφώνου Αντορ-Λυκουρέντζου και την επαναχρηματοδότηση, από την ΕΕ, των ΜΚΟ με 150 εκ. ευρώ για τρία χρόνια… τη στιγμή που για το δημόσιο δεν διατίθεται (και στην πραγματικότητα δεν περισσεύει) από το ΕΣΠΑ ούτε ένα ευρώ.
Είναι σαφές ότι υπάρχει ένα σχέδιο (ανεξάρτητα από το αν θα καταφέρουν να το φέρουν σε πέρας) κλεισίματος των ψυχιατρείων, όχι στην λογική του ξεπεράσματός τους, ως «τρόπου σκέψης, πρακτικής και συστήματος», προς ένα εναλλακτικό, κοινοτικά βασισμένο και ολοκληρωμένο σύστημα ψυχικής υγείας, αλλά ένα σχέδιο ιδιωτικοποίησης. Γι΄ αυτό στηρίζουν με τόσα κονδύλια τις ΜΚΟ - έτσι ώστε, με τις δήθεν κοινοτικές τους μονάδες, ομοιώματα κοινοτικών υπηρεσιών (πχ, Κέντρα Ημέρας αντί Κέντρα Ψυχικής Υγείας κλπ), να κατασκευάσουν το άλλοθι του ταχύτατου κλεισίματος των ψυχιατρείων.
Ξεκινούν από κάτι που η πλειονότητα της κατεστημένης ψυχιατρικής κοινότητας (και όχι μόνο) θα αποδεχτεί, ως επί το πλείστον, ασμένως, ενίοτε με κάποια μουρμουρητά, αλλά, στο τέλος, όλοι…ναι!!! «Επικινδυνότητα» γαρ….
Ταυτόχρονα, με χρηματοδοτημένες, πλέον, τις ΜΚΟ και υπόχρεες στον κύρη τους (ΕΕ), αδειάζουν τα λιγοστά τμήματα χρονίων…και τι μένει; Τα τμήματα εισαγωγών προς μεταφορά σε γενικά νοσοκομεία (είτε ως κλινικές ψυχιατρικές, είτε ως κέντρα κρίσης, όπως γράφουν οι «σοφοί» του Λοβέρδου).
Οι νοσηλευόμενοι στα τμήματα χρονίων πρέπει να μεταβούν σε στεγαστικές δομές (ή να στηριχτούν στον τόπο κατοικίας), το ψυχιατρείο ως θεσμός είναι απαρχαιωμένο και βάρβαρο και, ως τέτοιο, πρέπει να (θα έπρεπε ήδη να έχει) κλείσει. Αλλά πώς; Με το σύμφωνο Αντορ- Λυκουρέντζου-Δικτύου Αργώς; Αυτό δεν είναι το κλείσιμο ως ξεπέρασμα, ως αποΪδρυματοποίηση, αλλά η δολοφονία του ψυχιατρείου – η καταστροφή των ασθενών και των εργαζομένων.
Και όλα αυτά χωρίς καμιά ενημέρωση κανενός μέσα στα ψυχιατρεία. Στα κρυφά. Από κάποια άγνωστα κέντρα που κινούν τα νήματα, επεξεργάζονται τους ήδη υπαρκτούς σχεδιασμούς και την διαδικασία, την οποία τα ίδια άρχισαν να υλοποιούν τεχνοκρατικά, διαχειριστικά και, στο τέλος, σε λίγο, με εντολές: πήγαινε εδώ εσύ… πήγαινε, ο άλλος, εκεί κοκ.
Μπορεί να υπάρξει κλείσιμο του ψυχιατρείου χωρίς ενεργό συμμετοχή των «ασθενών» και των λειτουργών όλων των κλάδων (όπως και της ίδιας της κοινωνίας);
Μπορεί να υπάρξει διαδικασία μετασχηματισμού σε ένα ψυχιατρείο (Δαφνί, Δρομοκαίτειο) που έχει κυριολεκτικά στεγνώσει από προσωπικό; Που οι στεγαστικές δομές του απειλούνται, εξαιτίας αυτού, με άμεσο κλείσιμο και τα τμήματα εισαγωγών δεν μπορούν πια να λειτουργήσουν; Χωρίς ολοκληρωμένες κοινοτικές μονάδες σε τομεοποιημένη βάση, ΚΨΥ και δίκτυο κοινοτικών υπηρεσιών, που έχουν αναπτύξει τη δουλειά τους έτσι ώστε να υποκαθιστούν πλήρως την παλιά ιδρυματική λειτουργία, αλλά σε νέα βάση και σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση;
Μπορεί (και πρέπει) να κλείσει μια μονάδα χωρίς την πλήρη ανάπτυξη αυτού που θα την αντικαταστήσει;
Η μετάβαση έχει κόστος. Δεν γίνεται, όπως θεωρεί η «Επιτροπή σοφών» του Λοβέρδου, που συμπλέει πλήρως με τις λογικές του μνημόνιου (λειτουργώντας μάλιστα, πιθανώς, ως άμεσο ή έμμεσο παρακλάδι της εγκατεστημένης στο Υπουργείο task force), στη λογική «κλείνω το παλιό χωρίς να έχει αρχίσει να λειτουργεί, στην πλήρη ανάπτυξή του, το καινούργιο». Αυτή η Επιτροπή (γνωστό από ποιους αποτελείτο) έκανε «αναθεώρηση του Ψυχαργώς» ως εφαρμογή του μνημόνιου στη ψυχική υγεία.
Είναι τόσο «έτοιμοι» και τόσο προχειρολόγοι, που έφτασε (σήμερα, 27/2) ο Διοικητής της
2η ΔΥΠΕ Ευδοκιμίδης, να προτείνει σε συνδικαλιστές στο ΑΤΤΙΚΟ (το οποίο είναι σε κινητοποίηση) : «Το Δαφνί αδειάζει… γιατί δεν κάνετε εκεί μια μονάδα αποκατάστασης»;
Και την ίδια στιγμή, οι οργανισμοί, για την υπογραφή των οποίων έγινε τόσος θόρυβος, αφού υπογράφτηκαν, επέστρεψαν πάλι πίσω προς αναθεώρηση γιατί, λέει, τα δυο ψυχιατρεία δεν μπορούν να είναι συγχωνευμένα και πρέπει να έχουν διαφορετικούς διοικητές (ή, ό,τι άλλο κρύβεται πίσω από τις κινήσεις αυτές)...
Fast track αλλαγή (ή τρόπου εφαρμογής) πλεύσης, fast track αλλαγή οργανισμού.
Το ερώτημα, μπροστά σ΄ αυτή τη λαίλαπα της εφαρμογής του ακραιφνούς νεοφιλελευθερισμού στην ψυχική υγεία, είναι τι κάνουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.
Σ΄ ένα τοπίο που σημαδεύεται, μέσα σε λίγες μέρες, από την απανθράκωση μηχανικά καθηλωμένου ασθενή στο ΨΝ Τρίπολης, το θάνατο δυο ενοίκων από πυρκαγιά σε οικοτροφείο στον Κορυδαλλό, τη σύλληψη μέλους του προσωπικού για βιασμό νοσηλευόμενης στο ΨΝΑ.
Τι κάνουν οι γιατροί και το προσωπικό στο Δαφνί και στο Δρομοκαίτειο; Θα εξακολουθήσουν να κινούνται ανάμεσα στην αδιάφορη και παθητική αποδοχή (και εν τέλει σύμπλευση) με τα σχέδια αυτά, από τη μια, και το ψέλλισμα κάποιων μουρμουρητών δυσφορίας, από την άλλη, ή θ΄ αναπτύξουν, επιτέλους, θέσεις για το τι είδους ψυχική υγεία θέλουμε, τι είδους μεταρρύθμιση διεκδικούμε, ψυχίατροι και εργαζόμενοι, ποια, πραγματική, αντίσταση συγκροτούμε και προβάλλουμε;
27/2/2013
Psyspirosi.gr
